«Με νηφάλια και διεισδυτική ματιά, ο συγγραφέας, στηριζόμενος σε πλούσια αρχειακή και βιβλιογραφική τεκμηρίωση, προσεγγίζει τα γεγονότα προσφέροντας ένα αξιόπιστο πλαίσιο ερμηνείας για θέματα μέχρι σήμερα ελλιπώς μελετημένα: η δράση του Αχαϊκού Διευθυντηρίου, του πρώτου συλλογικού οργάνου τοπικής διοίκησης του Αγώνα, αναλύεται εδώ βήμα το βήμα, το ίδιο όπως και η προσωπικότητα και δράση του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου, του ευπορότερου προεπαναστατικά κατοίκου της πόλης των Πατρών, και του Παναγιώτη Καρατζά, του θρυλικού πρώην υποδηματοποιού και κάπου».
Με αυτά τα λόγια προλογίζει η καθηγήτρια ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Ευθυμίου τo τρίτο βιβλίο του ιστορικού Νίκου Τόμπρου που κυκλοφορεί από το Δόντι.
Το βιβλίο επιχειρεί, με βάση τις πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές. να αναδείξει πτυχές της πολιορκίας του κάστρου της Πάτρας που ακόμα δεν έχουν τύχει της δέουσας προσοχής από τους ιστορικούς και τους ερευνητές και να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια σε θρυλούμενα γεγονότα, όπως η υποτιθέμενη σύγκρουση του Π. Πατρών Γερμανού με τον Ι. Παπαδιαμαντόπουλο τις πρώτες ημέρες της πολιορκίας του πατραϊκού κάστρου.
Η Πάτρα βρέθηκε από την αρχή στο επίκεντρο της Επανάστασης, αφού υπήρξε μια από τις πρώτες επαναστατικές εστίες του νότιου ελλαδικού χώρου το 1821, αν όχι η πρωταρχική. Οι πρώτες άλλωστε αψιμαχίες στον αστικό χώρο της αχαϊκής πρωτεύουσας σημειώθηκαν την 21η Μαρτίου 1821.
Το Κάστρο της, παρόλη τη μακρόχρονη πολιορκία του (1821-1828) από τους επαναστατημένους Έλληνες, εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης, παρέμεινε υπό οθωμανική κατοχή έως και τον Οκτώβριο του 1828, οπότε και οι πολιορκημένοι Οθωμανοί το παρέδωσαν στα γαλλικά στρατεύματα του Μαιζών.