Το Φοιτητικό Κίνημα, που τόσο μας λείπει σήμερα, υπήρξε μια σημαντική παράμετρος των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα του 20ού αιώνα. Αν περιοριστούμε στην περίοδο από την κατοχή και μετά, θα αναφερθούμε αρχικά σε αυτό που αναπτύσσεται στα χρόνια της αντίστασης, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ κυρίως.

Ακολουθεί το μεγάλο φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του ‘60 για το άρθρο 114 του Συντάγματος, την υπεράσπιση της δημοκρατίας και το διαχρονικό «αίτημα 15%» για την παιδεία, αλλά και το φοιτητικό κίνημα με κορύφωση τον Νοέμβρη του 1973. Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 ακολουθεί αξιόλογο φοιτητικό κίνημα με τελευταία αναλαμπή το 2006 και τους αγώνες για την προάσπιση του άρθρου 16 του συντάγματος υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου.

Το Αντιδικτατορικό Φοιτητικό Κίνημα αποτελεί την πιο σημαντική και μαζική αντίδραση κατά της δικτατορίας. Στην περίπτωση της Πάτρας τα γεγονότα έχουν ιδιαίτερο βάρος καθώς, κατά την εξεταζόμενη στο συγκεκριμένο βιβλίο περίοδο, το πανεπιστήμιο της πόλης μετρά λίγα μόλις χρόνια λειτουργίας. Τα γεγονότα που εξιστορούνται αρχής γενομένης από τον Απρίλιο του 1972, ανεβάζουν συνεχώς το πολιτικό επίπεδο του Αντιδικτατορικού Φοιτητικού Κινήματος Πάτρας μέχρι την κορύφωση του Νοέμβρη ’73.