Πέρα στην άκρη τ’ ουρανού,
που τ’ άστρα κολυμπάνε
σαΐτεψα απ’ τη φαρέτρα μου,
παιδί σαν ήμουνα ακόμα,
με τροχιοδείκτη βέλος.
Πολλές φορές το έψαχνα
ανάμεσα στ’ αστέρια
με το δικό του το ανέσπερο
το φως να περπατάει,
να σταματά, να με κοιτά,
να μου κρυφογελάει.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.